Reflection

به مناسبت سالگرد کودتای 28 مرداد، کتاب خاطراتی رو ورق میزدم و از خودم میپرسیدم: آخه چرا؟ تا این که یک دوست خوب مطلبی رو به نقل از پروفسور محمد حسین پاپل برام ارسال کرد که عیناً براتون نقل میکنم: "در سال 1990 در دانشگاه سوربن تدریس میکردم. روزی در ساعت آخر درس، یک دانشجوی دکترای نروژی، سوالی مطرح کرد: استاد، شما از جهان سوم می آئید، جهان سوم کجاست؟؟ فقط چند دقیقه به آخر کلاس مانده بود. من در جواب، مطلبی رو فی البداهه گفتم که روز به روز بیشتر به اون اعتقاد پیدا میکنم. به اون دانشجو گفتم: جهان سوم جائی است که هر کس بخواهد مملکتش را آباد کند، خانه اش خراب می شود، و هر کس که بخواهد خانه اش آباد باشد، باید در تخریب مملکتش بکوشد." اما هنوز هم میپرسم : چرا؟

تعصب در نقطه مقابل تعقل قرار داره. زمانیکه تعصب وارد میدان میشه، تعقل از میدان به در میره. به نظر من، برای اینکه آدم اسیر تعصب نشه، لازمه هر از گاهی تمام اعتقاداتش رو زیر سوال ببره. حتی وجود خدا رو دوباره اثبات کنه. فکر میکنم اگه اینکار رو انجام بده، به براهینی چه بسا زیباتر از برهان عقل و فطرت و علیت برسه. مثل برهان عشق

عبارت " یک بار برای همیشه " رو زیاد شنیدیم. چند وقتیه که ذهنم رو حسابی به خودش مشغول کرده. ولی به نظر من، تو دنیایی که همه چیز و در هر لحظه در حال تغییره، این بی معناترین جمله ایست که میشه بکار برد. البته این نظر من در این لحظه ست