Reflection

ديشب رفتم كنسرت سنتي شبي با خورشيد، كار قشنگ كيوان ساكت و گروهش (كادوي تولدم بليط اين كنسرت بود. بهترين كادو). واقعاً لذت بردم. تك نوازي سه تار در ابتدا و اجراي قطعات كلاسيك با تار و تنبك و پيانو و گيتار و درامز. قطعه گردش روي رودخانه ولگا رو به زيبائي اجرا كردند و همين طور يه قطعه از موتسارت و چندين قطعه ديگه. پسر كيوان ساكت، كيارش، همنواز تار پدر بود و براي اينكه پدر استقلال پسر رو نشون بده و شنونده رو با هنرنمائي پسر بيشتر آشنا كنه، هر از گاهي دست از نواختن مي كشيد و فقط به نواختن پسر گوش مي داد. در حين اجرا، سيم تار كيوان ساكت پاره شد و او در كمال خونسردي، گوئي آب از آب تكون نخورده به نواختن ادامه داد و در يه فرصت مناسب، تارش رو عوض كرد. رفتار كيوان ساكت و برخوردش با گروهش برام خيلي جالب بود. توي دنيا فقط يك نفر رو مثل كيوان ساكت ديدم، كيوان ساكت